آلومینیومی یک عنصر شیمیایی است که با نماد Al و عدد اتمی 13 در جدول تناوبی قرار دارد. این فلز سبک، نرم و مقاوم در برابر خوردگی است و به طور گسترده در صنایع مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد.
آلومینیوم در سال 1825 توسط دو شیمی‌دان فرانسوی، هموئل توماس هنتر و پییر ساگ پیدا شد. این عنصر به صورت معمول به صورت ترکیبات معدنی مانند بوکسیت و نپژات یافت می‌شود که به کمک فرآیندهایی نظیر استخراج و الکترولیز به آلومینیوم تبدیل می‌شود.
یکی از ویژگی‌های برجسته آلومینیومی، وزن سبک آن است. با وزن خاصی حدود 2.7 گرم در سانتیمتر مکعب، آلومینیوم به عنوان یکی از سبک‌ترین فلزات معروف است. این خاصیت آن را برای استفاده در صنایعی که نیاز به وزن سبک دارند، مانند صنعت هوانوردی و خودروسازی، بسیار مناسب می‌کند.
آلومینیومی همچنین دارای خاصیت خوب هدایت حرارت و برق است. به علت این خاصیت‌ها، آلومینیوم به صورت گسترده در ساخت قطعات الکترونیکی مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین، مقاومت خوبی در برابر خوردگی دارد و این ویژگی آن را برای استفاده در برنامه‌های دریایی و ساختمانی مفید می‌کند.
صنعت بسته‌بندی و آشپزخانه نیز از خاصیت ضدعفونی کننده آلومینیوم بهره می‌برند. در این صنایع، فویل آلومینیومی برای حفظ طعم و تازگی مواد غذایی و همچنین به عنوان یک محافظ برای بسته‌بندی استفاده می‌شود.
آلومینیومی همچنین در صنایع ساختمانی، خودروسازی، هوانوردی، الکترونیک، وسایل اداری و بسیاری از صنایع دیگر استفاده می‌شود. به علت وجود منابع غنی آن و قابلیت قابلیت بازیافت، آلومینیومی یکی از مواد محبوب در صنعت‌های مدرن است.
کلمه “آلومینیم” معمولاً در برخی از مناطق دنیا استفاده می‌شود، در حالی که کلمه “آلومینیوم” در بسیاری از مناطق جهان بکار می‌رود. این تفاوت نامگذاری ناشی از تفاوت در املا و تاریخچه استفاده در زبان‌های مختلف است.